آیا مدیر آپارتمان می‌تواند برای همه امور تصمیم‌گیری کند؟ حدود اختیارات مدیر ساختمان چیست؟
مدیر آپارتمان، منتخب مجمع عمومی مالکان آپارتمان است و حدود وظایف و تکالیف وی برای اداره ساختمان در قانون تملک آپارتمانها و آیین‌نامه آن پیش‌بینی شده است که از جمله موارد آن می‌توان به جمع‌آوری مبالغی برای شارژ آپارتمان و برنامه‌ریزی برای اداره آن اشاره کرد.
مدیر آپارتمان وظیفه دارد در مواردی که مالک یکی از واحدها در پرداخت هزینه‌ها تاخیر داشت، به نمایندگی از سایر ساکنان، اقداماتی برای احقاق حقوق مالی آنها به عمل آورد.
برخی تصمیم‌گیری‌های مدیر آپارتمان مستلزم اجازه مجمع عمومی مالکان آپارتمان
گاهی این پرسش مطرح می‌شود که اختیارات مدیر آپارتمان تا چه اندازه‌ای است و آیا می‌تواند در تمامی امور تصمیم‌گیری کند یا خیر، برخی تصور می‌کنند که مدیر آپارتمان این اختیار را دارد که در اموال و محدوده مشاع ساختمان نیز تصرفاتی داشته باشد. این در حالی است که وی فاقد چنین اختیاری است.
اختیارات مدیر آپارتمان به مواردی مانند تعمیرات ساختمان، اداره و استخدام سرایدار خلاصه می‌شود، در بعضی موارد، مدیر آپارتمان باید از مجمع عمومی مالکان آپارتمان کسب اجازه کند. یکی از این موارد افزایش شارژ برای هزینه‌های ساختمان است که در این مورد، وی نمی‌تواند بدون اجازه مجمع عمومی مالکان آپارتمان، مبالغ شارژ را افزایش دهد.
همچنین در صورتی که مدیر آپارتمان بخواهد به انجام تغییراتی در ساختمان اقدام کند، بدون اجازه مجمع عمومی مالکان آپارتمان قادر به این اقدام نخواهد بود.
در اداره آپارتمان، رای اکثریت ملاک است
به تعبیری می‌توان گفت که یک ساختمان همانند یک شرکت سهامی اداره می‌شود و رای اکثریت ملاک است و اقلیت باید از این رای تبعیت کنند.
همانطور که گفته شد، دخل و تصرف در مشاعات ساختمان، در محدوده اختیارات مدیر آپارتمان نیست و به همین دلیل نیاز به اجماع ساکنان ساختمان دارد. به عنوان مثال، پشت‌بام هر ساختمان جزو محدوده‌های مشاع محسوب می‌شود و به همین دلیل، اگر مدیر آپارتمان قصد احداث انباری در پشت‌بام را داشته باشد، باید در میان ساکنان اجماع شود تا بتواند به این دخل و تصرف اقدام کند.
دخل و تصرف مالکانه از حدود اختیارات مدیر آپارتمان خارج است
دخل و تصرف مالکانه از حدود اختیارات مدیر آپارتمان خارج است، همچنین مثال دیگری که در این زمینه می‌توان به آن اشاره کرد، تعویض در ورودی ساختمان است. این مورد نیز، دخل و تصرف مالکانه محسوب می‌شود و به همین دلیل نیاز به اجماع دارد. موارد مربوط به اداره آپارتمان با دخل و تصرف در قسمت‌های مشاع متفاوت است. به عنوان مثال، اقداماتی مانند تعمیر و نگهداری آسانسور و شوفاژ و نیز نصب دوربین در حد اداره آپارتمان است و مدیر می‌تواند به عنوان نماینده ساکنان، خود در این مورد تصمیم‌گیری کند. این در حالی است که در اموری مانند دخل و تصرف مالکانه و انجام اقداماتی در قسمت‌های مشاع ساختمان، نیاز به اجماع در میان ساکنان آپارتمان وجود دارد.
اجماع به معنای اتفاق آرا است و تصرف در حقوق مالکانه آپارتمان، جنبه موقت ندارد و موارد مرتبط با آن، از حد اداره یک ساختمان خارج است. به عنوان مثال، ساختمانی فاقد آسانسور بوده و به همین دلیل مدیر آپارتمان در تلاش برای نصب آسانسور به منظور سهولت در رفت و آمد ساکنان است. در اینجا باید از یکی از فضاهای خالی راهرو که بخش مشاع ساختمان محسوب می‌شود، به عنوان محل نصب آسانسور استفاده کند.
اداره آپارتمان مستلزم موافقت بیش از نصف مالکان
صرف نظر از موضوع کسب مجوزهای شهرداری برای اقدام به این کار در فضای داخلی آپارتمان، به نظر می‌رسد که چنین اقدامی خارج از حد اداره بوده و مستلزم دخل و تصرف در قسمت‌های مالکانه مشاع واحدهای ساختمانی است و به همین دلیل نیازمند اجماع و در حقیقت، موافقت و رضایت همه ساکنان است و حتی یک نفر مخالف نیز نباید وجود داشته باشد چون جزو عملیات اداره ساختمان محسوب نمی‌شود بلکه محدود کردن مالکیت مشاع است.
این موارد در حالی است که در نحوه اداره آپارتمان، اصولا باید بیش از نصف مالکان با موضوع موافقت کرده باشند تا مدیر بتواند در زمینه موضوع مورد نظر اقدام کند.
بسیاری از ساکنان آپارتمانها در تهران و سایر شهرهای بزرگ کشور، به مشکلات ناشی از همسایگی و آپارتمان‌نشینی دچار هستند، بسیاری از این مشکلات، ریشه فرهنگی دارد و به همین دلیل نیاز است فرهنگی در میان افراد نهادینه شود تا بسیاری از این قبیل مشکلات کاهش یابد.
البته نباید چندان اصرار داشت که مقررات در این زمینه، به طور کامل کارساز باشد. بلکه باید تا حدود بسیاری فرهنگ مرتبط با حقوق همسایگی توسعه یابد. در حقیقت، ریشه‌های فرهنگی در این زمینه، در فرهنگ آپارتمان‌نشینی نمود پیدا می‌کند.